Wiele osób pyta, dlaczego nie śpiewa się od początku Adwentu pieśni takich jak Archanioł Boży Gabryjel, czy też Czekam na Ciebie, Jezu mój mały…
Adwent w swej istocie jest oczekiwaniem na przyjście Syna Bożego. Liturgia od wieków dzieli ten czas na dwa okresy. Pierwszy od Pierwszej Niedzieli Adwentu aż do 16 grudnia, oraz od 17 grudnia do Wigilii Narodzenia Pańskiego.
W czasie pierwszej części adwentowego czuwania będziemy słyszeli pisma Proroków, głównie Izajasza, zapowiadające przyjście Mesjasza. Istotnym będzie symbol suchej ziemi oczekującej na deszcz i rosę, błaganie, Niebiosa rosę spuśćie nam z góry, stąd przez cały Adwent na pierwszej porannej Mszy, zwanej roratami będziemy śpiewać tę pieśń, stanowiącą parafrazę antyfony na wejście Rorate coeli. Sam zaś okres Adwentu otwiera starożytny hymn Stworzycielu gwiazd świecących (Creator alme siderum), św. Ambrożego.
W drugiej części Adwentu , kóra mówi o bezpośrednim i rychłym przyjściu Chrystusa wykonuje się Siedem Antyfon Adwentowych – Mądrości która (O, Sapientia, lub „O” – Antyfony) na każdy dzień od 17 do 24 grudnia inna, pierwsze litery tych łacińskich antyfon, poczynając od ostatniej do pierwszej, tworzą zawołanie: ero cras – jutro przybędę. To wszystko determinuje wybór pieśni adwentowych, które ściśle muszą się łączyć z częściami Adwentu. Zmieniają się melodie pslamu responsoryjnego, aklamacji przed Ewangelią i części stałych.
Zachęcam do obejrzenia bardzo ciekawego materiału opublikowanego przez diecezję opolską, w której p. Maciej Lamm, organista katerdy opolskiej opowiada zarówno o pieśniach adwentowych, jak i o utworach organowych, które niejednokrotnie można usłyszeć także w naszej kolegiacie.