1. Odpust został określony w sposób współczesny przez papieża Pawła VI w konstytucji apostolskiej Indulgentiarum doctrina z l stycznia 1967 r. (AAS 59 (1967) 5-24): „Odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy. Dostępuje go chrześcijanin odpowiednio usposobiony i pod pewnymi określonymi warunkami, za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela zadość­uczynienie ze skarbca zasług Chrystusa i świętych (Indulgentiarum doctrina, normy 1-3; por. KPK, kan. 992).
  2. Odpusty można uzyskiwać dla siebie lub ofiarowywać je za zmarłych: „Przez odpusty wierni mogą otrzymać dla siebie, a także dla dusz w czyśćcu, darowanie kar doczesnych, będących skutkiem grzechów” (KKK 1498; KPK, kan. 994). Nie można natomiast w żaden sposób przekazywać ich innym żyjącym.
  3. Dla zyskania odpustu zupełnego należy spełnić następujące warunki:

– całkowicie wyzbyć się pragnienia jakiegokolwiek grzechu nawet lekkiego i wyrazić pragnienie pełnienia woli Bożej – (”Panie Boże wyrzekam się wszelkiego przywiązania do grzechu ciężkiego i lekkiego i pragnę pełnić tylko Twoją wolę”)

– spowiedź sakramentalna (stan łaski uświęcającej)

– komunia święta

– modlitwa w intencjach wskazanych przez Ojca Świętego

Oraz do wyboru jeden z poniższych warunków:

– Odmówienie koronki do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu wystawione go do publicznej adoracji lub przechowywanego w tabernakulum

– Adoracja eucharystyczna przez co najmniej pół godziny

– Pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej przed właściwie wykonanymi stacjami

– Odmówienie różańca NMP – w kościele lub kaplicy (indywidualnie), albo we wspólnocie rodzinnej, zakonnej lub innej zebranej razem dla realizacji wzniosłego celu – (przynajmniej w dwie osoby)

– Pobożne czytanie lub słuchanie czytania Pisma Świętego przez co najmniej pół godziny

– Poprzez pobożne nawiedzenie kościoła parafialnego można zyskać odpust zupełny w uroczystość tytułu kościoła oraz w dniu 2 sierpnia. W kościołach i kaplicach instytutów życia konsekrowanego taki odpust zyskuje się w dniu święta Założyciela. Każdy wierny może zyskać odpust zupełny raz w roku, w dniu przez siebie wybranym poprzez pobożne nawiedzenie katedry, bazyliki mniejszej oraz prawnie ustanowionego sanktuarium. Wierni zyskują odpust w sanktuarium ilekroć przybywają tam w zorganizowanej pielgrzymce.